We gaan weer lopen door Limburgs Heuvelland en pakken de trein naar Schin op Geul. We zijn de enigen die uitstappen op het stationnetje. Schin op Geul komt laat op gang. Een enkele hond wordt uitgelaten en twee joggers doen hun rondje in de vochtige ochtendlucht.
We steken het spoor over en dalen over een tegelpad af naar de St. Mauritiuskerk. Zo te zien aan de oude richtingaanwijzer staat de kerk op een belangrijk kruispunt van wegen. We houden richting Valkenburg aan en al snel ruilen we de stoeptegels in voor gras onder onze voeten.
We lopen direct al de Geul tegen het lijf en worden meteen overspoeld door het Limburggevoel. Dat geeft energie!
Door voetgangerssluisjes en draaihekjes dalen we verder af naar het Gerendal. Zoals altijd zijn de draaihekjes precies op maat: vastgeklemd tussen twee armen draaien we met kleine dribbelpasjes in het rond om daarna korte tijd van vrijheid te genieten tot het volgende stegelke. Een man met hond slaat op gepaste afstand onze worstelingen gade. We verklaren dat onze rugtas de schuldige is, maar ook zonder rugtas zijn de hekjes voor ons postuur krap.
In het Gerendal gaan we al snel rechts. Een brede veldweg leidt ons door een Boshommellandschap omhoog.
Hier wordt gewerkt aan een optimaal landschap voor bijen. Door beide bermen apart van elkaar te maaien, blijven bloeiende planten langer beschikbaar voor bijen en hier in het bijzonder voor de boshommel.
Nu staan alleen de feloranje goudsbloemen nog te pronken en brengen een laatste groet aan de zomer.
Rechts aan de overkant van het Gerendal ligt Oud-Valkenburg met de kastelen Genhoes en Schaloen in nevelen gehuld.
We klimmen verder omhoog over holle wegen met onze schouders op boomvoethoogte. Voor de dassen zijn de steile wanden een ideale plek om een burcht te bouwen. Limburg is een eldorado voor de das. Ze hebben zelfs hun eigen verkeers-bord ”Pas op voor overstekende dassen”.
Via het St. Jansbosch en het Biebos komen we uit op het plateau van Margraten. Het is lekker lopen op de hoogvlakte met weidse uitzichten. De mosterdvelden staan nog in bloei. De mais is al geoogst en de aardappelen zijn gerooid. Een enkele verminkte maiskolf is achtergebleven. Wat de aardappels betreft kun je nog wel een maaltje bij elkaar scharrelen.
We passeren de buurtschappen Sibbe en IJzeren en zien even later in de verte Maastricht opdoemen.
In de buurt van Scheulder hangen de goudreinetten Rode van Boskoop en de Noordhollandse Suikerperen nog aan de boom. Het is maar voor even, want de oogst is in volle gang. We kunnen het niet laten een paar valappels en -peren mee te nemen voor consumptie. Ze smaken prima!
Bij Stokhem ontmoeten we de Geul weer. Hier komt de familie Bever te wonen. De voorbereidingen zijn in volle gang. Nog even en de boom is geveld!
Verderop passeren we de Gronselenput. De bewoners van de naastgelegen Keutenberg glibberden tot 1963 nog elke dag over het Putweggetje naar beneden om uit deze bron water te halen of om de was te doen. Tegelijkertijd wisselde men de laatste nieuwtjes uit. Ontmoetingen blijven hier plaatsvinden maar in modernere vorm: op de naastgelegen gelijknamige camping. Bij het gehucht Engwegen wijkt de Geul even van onze zijde, maar voegt zich weer bij ons in Schin op Geul. Hoe kan het ook anders.
Wat een mooie wandeling vol typisch Limburgse kenmerken. Het was weer genieten!
Reactie plaatsen
Reacties